"Delikanlı" diyoruz değil mi?
Delikanlı!
Hepimiz o dönemleri yaşadık bazen çok kötü şeyler yapıp ailelerimizi üzdük.
Onlar daima arkamızda durdular asla bizi terk etmediler, sokağa atmadılar.
Kızmadılar mı?
Elbette kızdılar, bizi azarladılar.
Hatta dayak bile attılar.
Ama biz biliyorduk ki ne yaparsak yapalım orası bizim evimiz, güvenli limanımız.
Sık sık dile getirdiğim "Aile" kavramını bugün bir kez daha ısrarla dile getiriyorum.
Aileyi parçalamak atomu parçalamak kadar tehlikelidir!
Dün çok hazin bir hikaye anlattı arkadaşım.
Oğlu iki kız bir erkek arkadaşının birlikte yaşadıkları eve gitmiş ve gece orada kalmış.
Kızlardan biri henüz yirmi yaşında ve çok güzel biri.
Haliyle oğlan onunla yatmak istemiş ve beraber yatağa girmişler(!)
Bu başlı başına bir olay ama ben işin ahlak(!) boyutunda değilim.
Oğlan tırmaladıkça tırmalamış ama kız kesinlikle taviz vermemiş.
"Helal olsun!" dedim kendi kendime
"Ne olursa olsun içinde hala kırıntı var!"
Hasılı sabaha kadar uyumadan oğlan arkası dönük, kız ona sımsıkı sarılmış vaziyette hiç konuşmadan durmuşlar.
Yalnız oğlanın ifadesi; kız durmadan ağlıyormuş.
Oğlanın içine dert olmuş bu durum.
Sabah evde kalan diğer erkekle birlikte çıkmışlar kapıdan ve merakla sormuş çocuk
"Abi sen o kızla birlikte olmadın değil mi?"
" Çok istedim ama kızı ikna edemedim"
" Çok şükür! Yahu o kız HİV taşıyıcısı.
Ailesi dışarı atmış, kalacak yeri yok, işi yok... Biz onu yanımıza aldık."
İçim parçalandı yeminlen.
Yahu henüz 20 yaşında be!
Ne kadar kötü olursa olsun o sizin evladınız.
Dışarıda kurtlar sofrasına nasıl atarsınız o güzelim kızı?
Allah sizin b... versin be!
Hem de yüz bin kere, milyon kere!
Ne diyeceğimi bilemiyorum.
Kabahati onların üzerine atarak ilahi adaletten kaçamazsınız!
Hem çocuğunuza hem bu topluma zarar veriyorsunuz.
Ebeveyn olmak sorumluluk gerektirir.
Sizler tecrübeli insanlarsınız, siz de genç oldunuz.
Aileleriniz size böyle mi davrandı?
Lütfen gençlerimizi sıkmayın!
Lütfen o davranışların geçici olduğunu düşünerek o dönemlerini atlatmalarına yardımcı olun!
Lütfen çocuklarınıza örnek olun ki onlar çözümü çakalların mahallesinde aramasınlar!
Lütfen "Ben çektim o çekmesin" diyerek çocuğunuzu bile bile ateşe atmayın!
Lütfen çocuğunuzla daha çok zaman geçirin!
Lütfen tatlı sert olun ama despot olmayın!
Lütfen tecrübelerinizi zaman zaman çocuklarınızla paylaşın.
Lütfen çocuklarınıza özgürlüğün başı boşluk olmadığını aksine saygı ve sorumluluk gerektirdiğini öğretin.
Lütfen çocuklarınızı anlayın zira onlar sizi anlayamazlar çünkü siz genç oldunuz, onlar yaşlı olmadılar.
Lütfen gençlerimize sahip çıkın!
Ve lütfen unutmayın!
Onlar sizin arkadaşınız değil canınızın bir parçası. Onlarla konuşurken kelimelerinizi özenle seçin davranışlarınıza azami dikkat edin.
Onlar sabun gibidir bir anda elinizden kayıp gider ve bazen telafisi mümkün olmayan şeyler yaşarsınız hem siz hem o can parçanız.
ONLAR BİZİM GELECEĞİMİZ UNUTMAYIN!
Saygılarımla
Sebahat Karagöz
