Kazım Koyuncu’ya
O güneşti, o aydı
Dünyaya sevgi yaydı
Koyverdi gitti bizi
Şarkılar yarım kaldı
Hopa’dan geliyidi
O Pançol’dan aşaği
Kalpleri fetheyledi
Karayemiş uşaği
Pançol’un alti dere
Akar gider boş yere
Şair ceketli çocuk
Taht kurdu gönüllere
Dağıtsam çaylık, arsa
Köyümde neyim varsa
Neyleyim dünya malı
Koyuncu olmayınca
Rengi demden değilmiş
Kan düştü çayımıza
Yetim kaldık, öksüz kaldık
Ağıt düştü payımıza
Habu bozuk düzene
Olmiyalım oyuncu
Bize yol, rehber, ışık
“Dina” Kazım Koyuncu
Bulutların üstünde
Onla buluşacağız
Nerden sözü kestiysek
Ordan başlıyacağız
Not: Gecenin bir yarısı. Uyku tutmuyor. Bir varoluş, bir ümit edişin hikayesi gözlerimde ve kalemimden bu sözler dökülüyor.
