Cumhuriyetin en güzel armağanı da bu değil midir? Adı bile olmayan bir halk teba olmaktan eşit vatandaşlığa ve asırlar sonra yeniden Türk kimliğine kavuşmuşken , tam bağımsızlık , hürriyet , eşitlik ve mutluluk hayal ederken nerelere evrildik?
Kaanlar , Sihalar , tanklar , roketler , yollar , köprüler , tüneller , havaalanları , hastanelerle dünyanın en modern ülkelerinden biriyiz. Askeri ve ekonomik gücümüzle çok yollar katettik. Dünyanın en büyük 17.nci ekonomisiyiz.Peki yeterli mi? 102 yılda kaybettiklerimiz ve başaramadıklarımız kazandıklarımızdan kat kat fazla. 21.nci Yüzyıla yakışmayan istatistikler , olaylar , görüntüler vicdanları sızlatıyor. Cumhuriyetin 102.nci yılında dürüstçe cevap verin ; MUTLUMUSUNUZ?
Temsili demokrasimiz ; değiştirilmesi teklif dahi edilemeyen Siyasi Partiler Kanunu nedeniyle çağdışı. Cumhurbaşkanlığı Hükümet sistemi devlet sistemini tıkadı , yönetimsel bir kaos ve totaliter bir iklim yarattı. Yargı Bağımsızlığı ve Hukukun Üstünlüğü Osmanlı İmparatorluğundan bile geride. Düşünce özgürlüğü hak getire. Liyakat değil yandaşlık , dalkavukluk en büyük değer. Eşitlik mi..? Sadece bazıları eşit. Toplum karpuz gibi ikiye bölünmüş , ortak paydalarda bile buluşamaz hale gelmiş , Milli kimlik aşındırılmış , etnik ayrımcılık ve ırkçılık hortlatılmış haldeyiz.
102 yılın son 70 yılı enflasyon eziyetiyle geçti. Türk Lirası kağıt parçası olmuş kimin umrunda? Ekonomiyi idare etmeyi beceremiyoruz. Enflasyonla mücadele adına orta direği fakir , fakiri daha fakir , zengini daha zengin yapıyoruz. Emekliye insanlık dışı bir yaşam , asgari ücretliye sefalet , gençlere işsizlik , parasızlık , umutsuzluk ve milli gelirin % 60’ının % 20’nin elinde olması ; Cumhuriyetin vaadi ve hayali değildi.
70’leri atlattık , bölücü terörü yendik ama bu gün sokaklarımız çetelerin eline geçmiş , gençlik uyuşturucu salgınıyla kırılıyor , her gün bir kaç kadın hunharca katlediliyor , intihar patlaması yaşanıyor. Dini , sosyal ve ahlaki yozlaşma korkunç boyutlarda.
İsraf almış gidiyor , ülkenin kaynakları çarçur ediliyor , yolsuzluk , hırsızlık , vurgunla servetine servet katanlar utanmıyor , doymuyor. Siyaset halka hizmet değil zenginleşmenin , servet transferinin en kolay yolu.Öncesinde bir maaşla geçinen siyasilerin bıyığı terlememiş tosuncukları lüks yaşamlarını gözümüzün içine sokuyor.
İllüzyondan çıkabilmek ve gerçeği görmek için şu tablolara bakmak yeterli ; OECD ülkeleri içinde yaşam memnuniyeti endeksinde 41 ülke içinde sonuncuyuz. Gelir dağılımı adaletsizliğinde OECD üyesi 41 ülke içinde sondan dördüncüyüz. Yine OECD’ye göre yargı güven endeksinde 38 ülke içinde 36.ncıyız. OECD verilerinde okuduğunu anlamada 37 ülke içinde 32.nci , PISA sıralamasında Matematik’te 72 ülke arasında 50.nci , Fen bilimlerinde ise 54.ncüyüz. Avrupa Konseyine üye 46 ülke içinde tutuklu ve hükümlü sayısında birinciyiz. OECD ülkelerinde yolsuzluk algısında Meksika’dan sonra ikinciyiz. Sosyal destek harcamalarında OECD ülkeleri içinde Şili ve Kostarika’dan sonra sondan üçüncüyüz. Yine OECD ülkeleri içinde GSMH’da ARGE harcama payı en düşük 7.nci ülkeyiz. Dünya Ekonomi Forumu Cinsiyet Eşitsizliği Raporunda 156 ülke içinde 133.ncü ülkeyiz. Dünya Adalet Projesinin Temel Hak ve Özgürlükler endeksinde 143 ülke arasında 134.cü sıradayız.
21.nci yüzyıla , Cumhuriyetin 102.nci yılına ve Türk Milletine yakışmayan bu tablonun sorumlusu çeyrek asırdır bu ülkeyi yöneten iktidar ve siyasi kadrolar olmakla birlikte onlara bir alternatif üretemeyen muhalif siyasi yapılarında günahı büyük. Çeyrek asırda bir dünya devi , bütün dünyanın imrendiği bir ülke yaratabilirdik başaramadık.
Her şeye rağmen son yüzyılda hiçbir millete nasip olmamış Atatürk gibi büyük bir kurucu lidere sahip olan , onun attığı sağlam temeller üzerinde duran şanslı bir ülke olarak geleceğe ümitle bakıyoruz.
