Felaketi Yaşamak

Küçük bir kasabada, deprem olasılığı yıllardır konuşulurdu. Herkes biliyordu ki, bir gün büyük bir sarsıntı yaşanacaktı. Ancak çoğu zaman, "Daha vakit var," diyerek tedbirler ertelenirdi.

O kasabada yaşayan Zeynep adında bir öğretmen vardı. Çocuklara sadece matematik ve Türkçe öğretmekle kalmaz, aynı zamanda hayat dersleri de verirdi. Bir gün okulun bahçesinde öğrencilere toplandı ve onlara seslendi:

"Depremlerden önce tedbir almalıyız! Okullara deprem dersi koymalıyız! Çünkü hazırlıklı olmazsak, başımıza felaket gelir!"

Çocuklar şaşkın ama dikkatle dinledi. Zeynep, onlara deprem sırasında neler yapmaları gerektiğini anlattı. "Deprem anında başımızı korumalıyız," dedi. "Kilerde, banyoda hayat üçgeni oluşturmalıyız. Balkonlardan, asansörlerden ve merdivenlerden uzak durmalıyız. Yoksa, felaket bizi bulur!"

Aylar geçti. Bir gece, saatler 03.00’ü gösterirken yer sarsılmaya başladı. Bütün kasaba uykudan fırladı. Zeynep’in öğrencileri öğrendiklerini hatırladı: Başlarını korudular, sağlam mobilyaların yanına çöktüler, panik yapmadılar.

Deprem geçtikten sonra, herkes dışarı çıktı. Ancak Zeynep, fısıltı haberlerin peşinden koşmamaları gerektiğini hatırlattı. "Sakin olun!" diye seslendi. "Kontrolsüzce dışarı çıkmayın! Telefonları sadece ihtiyaç için kullanın, itfaiyeye ve ambulanslara yol açın!"

Sabah olduğunda, kasaba halkı yavaş yavaş toparlanmaya başladı. Marketlere akın edenler oldu ama Zeynep yine uyardı: "Malzemeleri ihtiyaç kadar alın! Afetzedeleri unutmayın, hal hatır sorun. Eğer kötü niyetli insanlara izin verirsek, bir felaket daha yaşarız."

O gün, Zeynep sayesinde kasaba büyük bir yıkımdan sonra bile birbirine destek olmayı başardı. Çünkü biliyorlardı:

Tedbir alınmazsa felaket, güvenli olunmazsa felaket, yardımlaşılmazsa felaket!

Ve böylece, küçük kasaba umutla yeniden ayağa kalktı.