Eğer bir ülkede birden fazla alanda işler yolunda gitmiyorsa; sorun o ülkede verilen eğitimdedir. Maalesef yanlış politikalar nedeniyle biz ülke olarak eğitimde “DİBE VURDUK!” Bakınız yargıdan, inşaat sektörüne kadar yetişen her birey eğitimin eseridir. Hatta o ülkenin siyasileri bile… Peygamber Efendimizin bir hadisi şeriflerinde ifade ettiği gibi; “ Hiçbir anne ve baba, çocuğuna güzel terbiyeden daha kıymetli bir bağışta bulunmamıştır.” İşte bununda yolu tartışılmaz bir şekilde eğitimden geçmektedir. Eğitim bir ülkenin ortak değerleri olarak ifade edilen kültürün yeni nesillere aktarılmasıdır. Lakin bizim bu eğitim işini dünya ülkeleri gibi yapmadığımız çok acı bir gerçektir. Bakınız Almanya’da yetişen bir birey alman disipliniyle yetişir. Japonya’da yetişen bir birey Japonların devlet kültürüyle yetişir. Peki ya Türkiye’de yetişen bir birey acaba kimin kültürüyle yetişiyor? Türk-İslam ülküsünün ortak değerleriyle yetişmediği apaçık ortadadır. Sistemler ihtiyaçtan doğar. Eğitimde ihtiyacı karşılamak için verilir. Yani siz ülkenizin kültürüne uygun bir sistemi dışarıdan alamazsınız. Ama biz yargıda kullandığımız hukuktan tutunda eğitim sistemimize kadar tüm yazılı kurallarımızı kendimiz oluşturmak yerine taklit yoluyla hep dışarıdan almışız. Evet, savaş sonrasında kuruluş sürecinde zoraki olarak bu yapılmış olabilir. Ama yaşayarak gördük ki yaşantımıza uygun olmadığı için sorunlarımızı çözüp ihtiyacımızı karşılayamayan bu sistemlerin birçok maddesini değiştirmek zorunda kaldık. Sonuç da ne oldu her biri anayasamız gibi yamalı bohçaya döndü.
Ülkemiz toplama bir bilgisayara benziyor. Hiçbir parçası birbiriyle uyumlu değil. Uyum olmadığı içinde sistem sağlıklı bir şekilde çalışamıyor ve sürekli eror yani arıza veriyor. Bir işi yapmaya başlamadan önce o işin altyapısını oluşturup, pilot uygulamalar yapmamız gerekirken; adeta Türk usulü biz yaptık oldu, anlayışını geliştirdik. Yaptığımız icraatlarla dünya literatürünü bile şaşırtır hale geldik. Bilim adamları ya siz ne yapıyorsunuz, bu iş böyle olur mu? Dediklerinde… Siyasiler, ona; “Sen sus senin çapın ne, sen ne anlarsın… Sen beyefendiler kadar nerden bileceksin diyorlar.” Güler misin ağlar mısın misali bu ülke! Prof.Dr. Celal Şengör hocanın dediği gibi; “Senin cahilliğin benim yaşamımı etkiliyor.” Tüm sorunların ortak çözümünün yolu tabiî ki eğitimden geçiyor. Ama biz bir sorunla karşılaşınca da en son göz ardı edilmesi gereken eğitimi cehaletimiz nedeniyle maalesef her zaman ilk sıraya alıyoruz. 6 Şubat 2023 tarihinde yaşanılan deprem felaketi sonrasında zoraki olarak eğitime yurt genelinde 15 gün ara verilmesi doğru bir karardı. Çünkü yakın illerde hasar görüş çok sayıda okul artçı depremlerle yıkılabilirdi. Ayrıca arama kurtarma ekiplerinde çok sayıda gönüllü öğretmenlerimiz vardı. Milli Eğitim Bakanlığının önlemsel kararlarında kesinlikle bir sorun yokken, asıl sorun yüksek öğrenimde ortaya çıktı. Yurt genelinde üniversitelerin KYK yurtlarının depremzedelere temin ettirilmesi amacıyla uzaktan eğitme geçirilmesine toplumun ve akademisyenlerin çoğunluğunca olumsuz tepkiler verildi.
Verilen bu olumsuz tepkiler kesinlikle haklıydı. Birçok alanda uzaktan eğitim verilemeyeceği gerçeği göz ardı edilmekte. KYK yurtlarına alternatif olarak Akdeniz ve ege bölgemizde şuan boş olan çok sayıda turistik otelimiz olduğu aşikârdı. Depremzedeleri bu otellere yerleştirerek tüm kademedeki öğrencileri de misafir öğrenci olarak uygun okullara yönlendirebilirdik. Siyasilerin karar sürecine etki eden danışmanlarını gözden geçirmeleri gerektiği kanısındayım. Maalesef ülkemizde cehalet adeta bulaşıcı bir hastalık haline geldi. İşinin ehli olmayan bürokratlar, siyasetçilere birde her ilde bir üniversite olsun anlayışıyla hızlandırılmış bir şekilde akademisyen yapılan az okumuş torpilli cahiller eklenince; sorunlarımız işin içinden çıkılmaz bir hal alıyor. Siyasiler gelecek seçimleri düşünerek her ile bir üniversite açıp işsizlik oranını ciddi şekilde teorik olarak düşürmüş oldular. Birde üstüne liseleri dört yıl yapınca… Ooo ülkemizde işsizlik sorunu bir anda çözülmüş oldu. Devlet adamları ise bu siyasilere yav yapmayın siz ne yapıyorsunuz dese de… Atı alan üsküdarı geçti misali… Siyaset eğitimi katlederek bir kez daha amacına ulaşmıştı. Bakınız çok net söylüyorum; her ile bir üniversite açılması, ülkemizde günü kurtarıp gelecekte çöküşü hızlandıracak tam bir fiyasko projesiydi. Açılan üniversitelere oldubittiyle hoca yapılanların yetiştireceği her iş kolundaki yeni nesillerin ceremesini; inşaattan yargıya kadar bu millet uzun yıllar bedelini ödeyecektir. Asıl sorunun ülkemizdeki siyasi zihniyette olduğu gerçeği de her zamanki gibi görmezden gelinmeye devam edilmektedir. Şimdi depremde yaptıkları konutları yıkılan mütahitler yargılanacakmış. Yaa mühendisler, o mühendisleri yetiştiren akademisyenler… Peki, imar affını çıkaran siyasiler neden yargılanmıyor?
